Μυκητίαση των ποδιών - συμπτώματα και θεραπεία

σταματήστε τη μυκητίαση(δερματοφύτωση, tinea pedis) - μια ασθένεια του δέρματος των ποδιών που προκαλείται από παθογόνους ή ευκαιριακούς μύκητες. Οι αλλαγές στο δέρμα στα πόδια χαρακτηρίζονται από ξεφλούδισμα, το οποίο συνοδεύεται από κνησμό. Με σοβαρές βλάβες, με φόντο το κόκκινο και οιδηματώδες δέρμα, εμφανίζονται διαβρώσεις, βαθιές ρωγμές στα πέλματα και στα μεσοδακτύλια διαστήματα, που συνοδεύονται από πόνο και δυσκολεύουν το περπάτημα.

Η έλευση των σύγχρονων αντιμυκητιασικών φαρμάκων έχει βελτιώσει την επιδημιολογική κατάσταση, αλλά το πόδι του αθλητή εξακολουθεί να παραμένει ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στη δερματοφλεβίτιδα. Η χρήση ορισμένων φαρμάκων είναι περιορισμένη σε ηλικιωμένους και ασθενείς με χρόνιες παθήσεις.

Ο επιπολασμός του ποδιού του αθλητή

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), περίπου το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μυκητιασικές ασθένειες, η πιο κοινή από τις οποίες είναι η μυκητίαση του ποδιού, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται κάθε χρόνο.

Σύμφωνα με τους δερματολόγους, το 10-20% του ενήλικου πληθυσμού πάσχει από μυκητίαση του ποδιού, στους άνδρες η ασθένεια είναι 2 φορές πιο συχνή από ό, τι στις γυναίκες, στους ηλικιωμένους συχνότερα από ό, τι στους νέους. Η μυκητίαση του ποδιού καταγράφεται σε κάθε δεύτερο ασθενή άνω των 70 ετών, η οποία συνοδεύεται από αύξηση των συνοδών μεταβολικών και αγγειακών αλλαγών (σακχαρώδης διαβήτης, κιρσοί κ. λπ. ). Το πόδι του αθλητή διαγιγνώσκεται όλο και περισσότερο στα παιδιά.

Εκατομμύρια άνθρωποι προσβάλλονται σήμερα από αυτή την ασθένεια. Σε κίνδυνο βρίσκονται οι εργαζόμενοι σε μια σειρά επαγγελμάτων: ανθρακωρύχοι, αθλητές και στρατιωτικό προσωπικό.

Αιτίες του ποδιού του αθλητή

Οι πιο συχνές αιτίες του ποδιού του αθλητή είναι οι δερματομύκητες: Trichophyton rubrum (90%), Trichophyton mentagrophytes, λιγότερο συχνά Epidermophyton. Μερικές φορές το πόδι του αθλητή μπορεί να προκληθεί από μύκητες του γένους Candida.

Παράγοντες κινδύνου για το πόδι του αθλητή:

• Εξωγενές (εξωτερικό): μικροτραύμα του δέρματος των ποδιών (καλαμπόκι, κάλους), ρωγμές, υπερβολική εφίδρωση, φορώντας στενά παπούτσια, παπούτσια από τεχνητά υλικά, μη συμμόρφωση με τους κανόνες προσωπικής υγιεινής, ακανόνιστο πλύσιμο ποδιών και κακή στέγνωμα με μια πετσέτα.
• Ενδογενής (εσωτερική): κιρσοί και βλαστική-αγγειακή δυστονία που οδηγεί σε ανεπαρκή παροχή αίματος στο δέρμα των ποδιών. υποβιταμίνωση; Λήψη γλυκοκορτικοστεροειδών, κυτταροστατικών, αντιβακτηριακών και οιστρογόνων-προγεστερονικών φαρμάκων που μειώνουν τη συνολική ανοσία του σώματος.

Η μόλυνση με μυκητίαση του ποδιού μπορεί να συμβεί απευθείας από ένα άρρωστο άτομο και είναι επίσης δυνατή η μετάδοση της μέσω της οικιακής επαφής (στην πισίνα, το μπάνιο, το γυμναστήριο, με παπούτσια, πετσέτες, χαλιά κ. λπ. ).

Εάν έχετε παρόμοια συμπτώματα, επικοινωνήστε με το γιατρό σας. Μην κάνετε αυτοθεραπεία - είναι επικίνδυνο για την υγεία σας!

Συμπτώματα του ποδιού του αθλητή

Τα κύρια συμπτώματα της μυκητίασης των ποδιών:

• Κνησμός?
• μικρές ρωγμές?
• ερύθημα (κοκκινίλα);
• Ξεφλούδισμα;
• φυσαλίδες αέρα?
• κερατινοποίηση του δέρματος?
• δυσάρεστη και πικάντικη οσμή.
• κάψιμο και πόνο.

Τα πρώτα σημάδια μυκητίασης των ποδιών εκφράζονται με τη μορφή κνησμού και καψίματος στις μεσοδακτυλικές πτυχές των ποδιών, το δέρμα αρχίζει να ξεφλουδίζει, να σκάει, να κοκκινίζει, υπάρχουν σημάδια πρηξίματος και φλεγμονής. Επιπλοκές μπορεί να αναπτυχθούν με τη μορφή εξανθήματος από την πάνα και εκζέματος του δέρματος.

Ποικιλίες μυκητιάσεων ποδιών:

• διαγράφεται - εκδηλώνεται με μέτρια φαγούρα και ερυθρότητα του δέρματος.
• οξεία - συνοδεύεται από σοβαρό κνησμό και δερματικές βλάβες με τη μορφή ρωγμών. (ονυχομυκητίαση) - εκδηλώνεται με βλάβη στις πλάκες των νυχιών, οι οποίες γίνονται παχιές και αλλάζουν χρώμα.
• oprelovidny - σχηματίζονται περιοχές κλάματος.
• πλακώδη - εμφανίζονται ελασματοειδείς κλίμακες.
• υπερκερατωτική - συνοδεύεται από εξανθήματα με τη μορφή βλατίδων και πλακών στις καμάρες των ποδιών.
• δυσιδρωτικό - προχωρά με την ανάπτυξη οιδήματος, περιοχών που κλαίνε και κυστιδίων.

Παθογένεια μυκητίασης ποδιών

Το δέρμα είναι το μεγαλύτερο ανθρώπινο όργανο και αντιπροσωπεύει το 15% του συνολικού σωματικού βάρους. Εκτελεί πολλές λειτουργίες, προστατεύοντας πρωτίστως το σώμα από τις επιδράσεις εξωτερικών παραγόντων φυσικής, χημικής και βιολογικής φύσης, από την απώλεια νερού και επίσης συμμετέχει στη θερμορύθμιση. Το δέρμα αποτελείται από τρία στρώματα: επιδερμίδα, χόριο και υποδόριο λίπος.

Η επιδερμίδα (εξωτερικό στρώμα του δέρματος) είναι το κύριο εμπόδιο για τη διείσδυση των μυκήτων στο δέρμα. Είναι ένα πολυστρωματικό κερατινοποιημένο πλακώδες επιθήλιο, το οποίο με τη σειρά του αποτελείται από πέντε στρώματα και εκτελεί τη λειτουργία φραγμού. Τα κερατινοκύτταρα είναι τα κύρια κύτταρα της επιδερμίδας. Περιέχουν την πρωτεΐνη κερατίνη, η οποία σχηματίζει το εξωτερικό στρώμα του δέρματος και του χαρίζει ελαστικότητα και σφριγηλότητα. Τα κερατινοποιημένα κύτταρα της επιδερμίδας απολεπίζονται συνεχώς.

Οι δερματομύκητες παράγουν ένζυμα που ονομάζονται κερατινάσες που διασπούν την κερατίνη. Αυτό επιτρέπει στους μύκητες να διεισδύσουν στα επιφανειακά στρώματα του δέρματος, όπου θα επιμείνουν στο μέλλον. Το κυτταρικό τοίχωμα των δερματομυκήτων περιέχει μανάνες, ουσίες που μπορούν να καταστείλουν την τοπική κυτταρική ανοσία. Ο μύκητας T. rubrum, λόγω της δράσης του manan, εμποδίζει τον πολλαπλασιασμό των κερατινοκυττάρων, με αποτέλεσμα να επιβραδύνεται η απολέπιση των κεράτινων φολίδων από την επιφάνεια του δέρματος και να αναπτύσσεται χρόνια μόλυνση.

Ταξινόμηση και στάδια ανάπτυξης της μυκητίασης του ποδιού

Ο κωδικός International Classification of Diseases 10th Revision (ICD-10) είναι B35. 3.

Ταξινόμηση ανάλογα με το παθογόνο:

• Κερατομυκητίαση (πιτυρίαση versicolor).
• Δερματοφυτίαση (μικροσπορία, επιφανειακή τριχοφυτίαση, μυκητίαση ποδιών, μυκητίαση λείου δέρματος, μυκητίαση βουβωνικών πτυχών, ονυχομυκητίαση).
• Καντιντίαση (καντιντίαση δέρματος, νυχιών).
• Βαθιές μυκητιάσεις (βλαστομυκητίαση, σποροτρίχωση, χρωμομυκητίαση).

Ταξινόμηση σύμφωνα με το ICD-10

• Β35. 1 μύκητας νυχιών.
• Β35. 2 - μυκητίαση των χεριών.
• Β35. 3 - μυκητίαση των ποδιών.
• Β37. 2 - Καντιντίαση του δέρματος και των νυχιών.

Ταξινόμηση εντοπισμού:

• μυκητίαση του δέρματος.
• μυκητίαση των πτυχών.
• μυκητίαση των χεριών.
• Μυκητίαση των ποδιών (πλακώδης, υπερκερατωτική, ενδοτριβώδης, δυσιδρωτική μορφή).
• Ονυχομυκητίαση (άπω, επιφανειακή, εγγύς).

Κλινική ταξινόμηση:

• Η σβησμένη μορφή εκδηλώνεται με ξεφλούδισμα στις III-IV μεσοδακτυλικές πτυχές των ποδιών. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί ελαφρύ ξεφλούδισμα στο πέλμα και στις πλευρικές επιφάνειες των ποδιών.
• Η ενδοτριγική μορφή εκδηλώνεται με υπεραιμία στις μεσοδακτυλικές πτυχές των ποδιών και είναι επίσης δυνατή η εμφάνιση φυσαλίδων, που οδηγούν στο σχηματισμό διαβρώσεων και ρωγμών. Υποκειμενικά έντονη φαγούρα και κάψιμο.
• Με δυσιδρωτική μορφή, εμφανίζονται αθροιστικές φουσκάλες στο δέρμα των τόξων και στις πλευρικές επιφάνειες των ποδιών. Εμφανίζονται πιο συχνά σε υγιές δέρμα, μετά αυξάνονται σε μέγεθος, συγχωνεύονται και σχηματίζουν μεγαλύτερες φουσκάλες πολλαπλών θαλάμων. Όταν οι φυσαλίδες ανοίγουν, σχηματίζονται διαβρώσεις.
• Η πλακώδης-υπερκερατωτική μορφή χαρακτηρίζεται από τοπική ή εκτεταμένη πάχυνση της κεράτινης στιβάδας των πλάγιων και πελματιαίων επιφανειών των ποδιών. Οι πληγείσες περιοχές του δέρματος καλύπτονται με μικρά λέπια που μοιάζουν με πίτουρο. Το ξεφλούδισμα είναι ιδιαίτερα αισθητό στις πτυχές του δέρματος. Οι ρωγμές προκαλούν πόνο κατά το περπάτημα.

Από πρακτική άποψη, η κλινική ταξινόμηση είναι πολύ βολική για τον καθορισμό περαιτέρω τακτικών θεραπείας και την παρακολούθηση του ασθενούς.

Με βάση την κλινική εικόνα της νόσου, μπορεί κανείς να εκτιμήσει τον αιτιολογικό παράγοντα της νόσου. Για παράδειγμα, η δυσιδρωτική μορφή είναι κοινή στο πόδι του αθλητή που προκαλείται από το Trichophyton mentagrophytes var. και Aspergillus.

Επιπλοκές μυκητίασης των ποδιών

• Αλλεργία στα μανιτάρια.Κάτω από τη δράση μυκήτων αναπτύσσεται πολυσθενής ευαισθητοποίηση, δηλ. H. το σώμα γίνεται πιο ευαίσθητο στα υποπροϊόντα του μύκητα, τα οποία είναι ξένα για εμάς και ισχυρά αλλεργιογόνα. Ο οργανισμός αντιδρά πιο έντονα, γεγονός που εκδηλώνεται με διάφορα δερματικά εξανθήματα και αντιδράσεις, χρόνιες αλλεργικές παθήσεις όπως το δερματικό έκζεμα. Είναι δυνατόν να αναπτυχθεί ή να επιδεινωθεί η πορεία τέτοιων παθολογιών όπως το βρογχικό άσθμα, η αλλεργική δερματίτιδα, η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα και η ψωρίαση. Επιπλέον, ένα άτομο μπορεί συχνότερα να αναπτύξει επαγγελματικές αλλεργικές επιπλοκές και δυσανεξία στα φάρμακα.
• πυόδερμα- φλυκταινώδεις δερματικές παθήσεις (κυτταρίτιδα, λεμφαγγειίτιδα, φλεγμονές και οστεομυελίτιδα των οστών των ποδιών), οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε βαθιές δερματικές πληγές που δεν επουλώνονται με την πάροδο του χρόνου. Το πυόδερμα προκαλείται από το γεγονός ότι τα βακτήρια διεισδύουν εύκολα μέσω διαβρώσεων και ρωγμών στο δέρμα (η «πύλη») Ταυτόχρονα ανεβαίνει η θερμοκρασία, εμφανίζεται αδυναμία, κακουχία που απαιτεί άμεση χειρουργική διόρθωση.
• Αύξηση των ιογενών επιπλοκώνμε τη μορφή κονδυλωμάτων λόγω υπερκεράτωσης και ρωγμών. Ο λόγος είναι η παραβίαση της προστατευτικής λειτουργίας του δέρματος, καθιστώντας το πιο ευαίσθητο σε λοιμώξεις, συμπεριλαμβανομένης της ιογενούς λοίμωξης.
• Γενική μείωση της ανοσίαςκαι εξασθενημένη μικροκυκλοφορία στα κάτω άκρα σε ασθενείς με σωματικές συννοσηρότητες όπως σακχαρώδης διαβήτης και κιρσοί.
• Εξάπλωση της νόσου στα νύχια και το δέρμα των χεριών.Με τον μύκητα των νυχιών, υπάρχει η παραμόρφωσή τους, η εμφάνιση ενός νυχιού που έχει αναπτυχθεί προς τα μέσα, το παναρίτιο (πυώδης φλεγμονή των ιστών των δακτύλων), η παρωνυχία (φλεγμονή του περιγλώσσιου κυλίνδρου) και η πλήρης αποκόλληση των πλακών των νυχιών.
• επιδείνωση της ποιότητας ζωής.Οι οξείες μορφές μυκητίασης του ποδιού είναι επώδυνες, δυσκολεύουν τη χρήση παπουτσιών και συνοδεύονται από ανάπτυξη λεμφαδενίτιδας με κακή γενική κατάσταση και πυρετό.

Διάγνωση πόδι αθλητή

Η διάγνωση της μυκητίασης του ποδιού βασίζεται στα συμπτώματα του ασθενούς, στο ιατρικό ιστορικό, στην κλινική εικόνα και στα εργαστηριακά αποτελέσματα. Οι μυκητιάσεις του ποδιού είναι από τις ασθένειες που απαιτούν απολύτως εργαστηριακό έλεγχο για την επιβεβαίωση της κλινικής διάγνωσης.

Η κύρια μέθοδος επιβεβαίωσης της διάγνωσης της μυκητίασης του ποδιού είναι η μικροσκοπική εξέταση και καλλιέργεια. Το υλικό είναι νιφάδες δέρματος που ξύνονται από τη βλάβη στο δέρμα με νυστέρι ή γυαλί, λιγότερο συχνά χρησιμοποιείται μια δοκιμή κόλλας.

εργαστηριακή διάγνωσηΟι μυκητιάσεις περιλαμβάνουν τη μικροσκοπική και πολιτισμική εξέταση του υλικού για μύκητες. Η μικροσκοπική εξέταση είναι μια γρήγορη μέθοδος για τη διάγνωση παθογόνων, η οποία καθιστά δυνατή την αποκάλυψη της δομής των μυκήτων μέσα σε λίγες ώρες. Με τη μικροσκοπική εξέταση, είναι δυνατό να ανιχνευθούν στοιχεία του μύκητα με τη μορφή μυκηλιακών νημάτων και σπορίων. Το μειονέκτημα της μεθόδου είναι ότι είναι δυνατό να ληφθούν τόσο ψευδώς θετικά όσο και ψευδώς αρνητικά, κάτι που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: την τεχνική λήψης του υλικού, τα χαρακτηριστικά αποθήκευσης και μεταφοράς κ. λπ.

Η πολιτισμική μέθοδος είναι η πιο ακριβής διαγνωστική μέθοδος που σας επιτρέπει να προσδιορίσετε τον τύπο του μύκητα για το διορισμό της παθογενετικής θεραπείας. Κατά την προετοιμασία για την ανάλυση, συνιστάται στον ασθενή να μην χρησιμοποιεί μόνο αντιμυκητιακά φάρμακα για 1 μήνα.

Κατά τη συνταγογράφηση συστηματικής αντιμυκητιακής θεραπείας, συνιστάται η διεξαγωγή βιοχημικής εξέτασης αίματος για τον προσδιορισμό του επιπέδου χολερυθρίνης, AST και ALT, καθώς είναι απαραίτητο να ελέγχεται η λειτουργία του ήπατος και των χοληφόρων αγωγών και να αποφευχθούν πιθανές επιπλοκές.

Διαφορική διάγνωση μυκητίασης ποδιού:

• Η πλακώδης μορφή διαφέρει από ψωρίαση, έκζεμα, κερατόδερμα.
• Η μεσοδακτυλική μορφή διακρίνεται από το κηρίο, το εξάνθημα της πάνας και την καντιντίαση.
• Η δυσιδρωτική μορφή διακρίνεται από την παλαμοπελματιαία φλυκταινίαση.

θεραπεία του ποδιού του αθλητή

Η θεραπεία πρέπει να πραγματοποιείται υπό την επίβλεψη δερματολόγου.

Το πρωταρχικό καθήκον στην καταπολέμηση των μυκητιάσεων των ποδιών είναι η έγκαιρη ανίχνευση, ανίχνευση και θεραπεία πριν από την ανάπτυξη μύκητα των νυχιών, η οποία απαιτεί μεγαλύτερη και πιο περίπλοκη θεραπεία (συστημική αντιμυκητιακή θεραπεία). Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να υπάρχουν αποτελεσματικά φάρμακα που ανταποκρίνονται στα σύγχρονα κλινικά χαρακτηριστικά της μυκητίασης του ποδιού.

Πριν προχωρήσει στη θεραπεία της νόσου, ο δερματολόγος επιλέγει ανάμεσα σε πιθανές θεραπευτικές επιλογές. Στις περισσότερες περιπτώσεις, συνταγογραφούνται τοπικά σκευάσματα. Η βάση της θεραπείας είναι η χρήση αντιμυκητιασικών με ευρύ φάσμα επιδράσεων. Για την εξάλειψη των κύριων συμπτωμάτων, χρησιμοποιούνται επίσης ενισχυτές ροής αίματος και φάρμακα:

• Αντιμυκητιακά φάρμακα για εξωτερική θεραπεία: κρέμες, αλοιφές, τζελ κ. λπ. Εφαρμόζονται εξωτερικά 1-2 φορές την ημέρα για 4 εβδομάδες.
• Με σημαντική υπερκεράτωση των ποδιών, πραγματοποιείται προκαταρκτική θεραπεία απολέπισης: 1 φορά την ημέρα για 3-4 ημέρες, η οποία δρα ως κερατολυτικό, δηλ. Η. Αφαιρεί το χονδρό στρώμα, το οποίο προετοιμάζει το δέρμα και βελτιώνει τη διείσδυση των αντιμυκητιασικών παραγόντων στο χόριο.
• Με την παρουσία φυσαλίδων, χρησιμοποιείται Fukortsin, το διάλυμα εφαρμόζεται εξωτερικά 1-2 φορές την ημέρα για 2-3 ημέρες. Στη συνέχεια, συνταγογραφήστε συνδυασμένα σκευάσματα 2 φορές την ημέρα εξωτερικά για 7-10 ημέρες.
• Με έντονο κνησμό, συνταγογραφούνται αντιισταμινικά: 0, 001 g από το στόμα 2 φορές την ημέρα για 10-15 ημέρες.
• Απολύμανση παπουτσιών 1 φορά το μήνα μέχρι την πλήρη επούλωση, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα σπρέι, η δραστική ουσία του οποίου είναι το μεθοθειικό undecylenamidopropyltrimonium.
• Εάν επηρεαστούν οι πλάκες των νυχιών, είναι υποχρεωτική η συστηματική αντιμυκητιακή θεραπεία με ένα από τα ακόλουθα δραστικά συστατικά: τερβιναφίνη, κετοκοναζόλη, ιτρακοναζόλη, φλουκοναζόλη p. ή για 3 έως 4 μήνες. Αυτή η θεραπεία απαιτεί την παρακολούθηση ενός δερματολόγου, καθώς η αυτοθεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές στα εσωτερικά όργανα, ιδιαίτερα στο ήπαρ, τους χοληφόρους πόρους και το στομάχι, καθώς και την αναποτελεσματικότητα της θεραπείας και την ανάπτυξη αντίστασης στη θεραπεία.

Το πόδι του αθλητή πρέπει να αντιμετωπιστεί γιατί από τη στιγμή που ο μύκητας εγκατασταθεί στο δέρμα, δεν θα πάει πουθενά χωρίς θεραπεία, πράγμα που σημαίνει ότι τα απόβλητα του μύκητα καταλήγουν πάντα στους περιβάλλοντες ιστούς και στο αίμα, προκαλώντας ευαισθητοποίηση του σώματος και του ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών αλλεργικής φύσης.

Η παρουσία ενός μύκητα υποδηλώνει μείωση της ανοσίας και το δέρμα που έχει υποστεί βλάβη από μυκητίαση πρακτικά δεν εκτελεί προστατευτική λειτουργία. Αυτό δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για την προσκόλληση μιας βακτηριακής ταυτόχρονης λοίμωξης.

Ένας ασθενής με πόδι του αθλητή είναι μια ενεργή πηγή μόλυνσης για άλλους ανθρώπους, και ειδικά για τα μέλη της οικογένειας, επομένως η θεραπεία σε αυτή την περίπτωση είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για την πρόληψη της μυκητιασικής λοίμωξης σε υγιείς συγγενείς και ανθρώπους γύρω.

Ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη μυκητιασικής λοίμωξης στο δέρμα των ποδιών είναι ένα υγρό περιβάλλον, επομένως θα πρέπει να προσπαθείτε να διατηρείτε το δέρμα των ποδιών σας πάντα στεγνό. Για να το κάνετε αυτό, κάθε βράδυ πρέπει να πλένετε τα πόδια σας με σαπούνι και να στεγνώνετε το δέρμα με μια χαρτοπετσέτα μιας χρήσης, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην απόσταση μεταξύ των δακτύλων σας.

Πρόβλεψη. πρόληψη

Η πρόγνωση των δερματικών μυκητιάσεων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το στάδιο της νόσου στο οποίο ξεκίνησε η θεραπεία. Αν λοιπόν παρατηρήσετε αλλαγές στο δέρμα, δεν πρέπει να αναβάλλετε την επίσκεψη στον γιατρό. Με έγκαιρη και σωστή αντιμετώπιση του ποδιού του αθλητήπρόβλεψηευνοϊκή: η μυκητιασική λοίμωξη θεραπεύεται πλήρως, ο ασθενής αναρρώνει.

Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, ο μύκητας μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές που όχι μόνο παραμορφώνουν το σχήμα των νυχιών, αλλά και επηρεάζουν αρνητικά την κατάσταση του σώματος στο σύνολό του.

Η δημόσια πρόληψη περιλαμβάνει την επεξεργασία δημόσιων χώρων: λουτρά, σάουνες, πισίνες, ντους. Τα δάπεδα, τα αποθέματα και τα είδη οικιακής χρήσης πρέπει να απολυμαίνονται. Το προσωπικό και οι επισκέπτες σε δημόσιες πισίνες, σάουνες κ. λπ. θα πρέπει να υποβάλλονται σε τακτικό ιατρικό έλεγχο.